سنتز و مشخصه یابی نانوکامپوزیت های جدید به منظور بهره برداری در کاربردهای تجزیه ای

در بخش اول این تحقیق، یک مسیر سنتز آسان و سریع برای تهیه ی نانوساختارهای لئوناردیت بدون استفاده از هر گونه سورفکتانت اضافی، عامل پوششی، پایدارکننده و یا الگو (قالب) ارائه شده است. نانوساختارهای لئوناردیت با موفقیت، با استفاده از روش رسوب گیری سنتز شد. مورفولوژی، ساختارکریستالی، توزیع اندازه ی ذرات، پایداری و سایر ویژگی های نانوساختارهای لئوناردیت تهیه شده بوسیله ی پراش اشعه ی ایکس (xrd)، میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem) و روش ftir مشخصه یابی شد. نانوساختار لئوناردیت در ساختار هیدروژل نانوکامپوزیتی کیتوسان-پلی وینیل الکل قرار گرفت و بوسیله xrd، sem و ftir مشخصه یابی شد. هیدروژل نانوکامپوزیتی سنتز شده به عنوان جاذب آلاینده های آنیونی برای حذف نیترات از آب استفاده شد. در بخش دوم این تحقیق، مزوپروس سیلیکا (sba-15) با روش سل- ژل سنتز شد و ویژگی های نانوساختار بوسیله ی sem و ftir مشخصه یابی شد. سپس به منظور بهبود خواص مزوپروس سیلیکا، پلی تیوفن داخل حفرات آن به روش شیمیایی سنتز شد. نانوکامپوزیت حاصل بوسیله ی sem و ftir مشخصه یابی شد و سپس به عنوان پوشش میله جاذب چرخان استفاده برای پیش تغلیظ و اندازه گیری اسیدهای چرب موجود در نمونه های بیو دیزل مورد استفاده قرار گرفت. در بخش سوم این تحقیق، نانوکامپوزیت اکسیدآهن-پلی آنیلین با استفاده از قالب های پلی استایرنی سنتز شد. نانوکامپوزیت سنتز شده بوسیله ی sem و ftir مشخصه یابی شد. نانوکامپوزیت اکسیدآهن- پلی آنیلین به عنوان پوشش فیبر spme، برای شناسائی و اندازه گیری هیدروکربن های آروماتیک چند حلقه ای (pahs) در آب مورد استفاده قرار گرفت.